Jako że Kadłub leży na piaszczystych terenach, często latem łąki są bardzo suche. Z tego powodu graf Strachwitz postanawia w roku 1900 wybudować system nawadniania na łąkach należących do jego majątku, który w przeważającej części bazował na gospodarce leśnej. Wedle metod starożytnych Egipcjan wybudował koło wodne do nawadniania systemu kanałów. Koło wodne wygląda jak zwykłe koło młyńskie. Potężna oś koła, belki krzyżowe podwójne i pierścień koła zostały wykonane z drewna dębowego. Na kole umieszczono drewniane czerpaki, po 10 z każdej strony. Czerpaki czerpią wodę i wlewają ją do skrzyni, od której prowadzą koryta. Koło zajmuje całą szerokość rzeki. Końcówki osi koła są posadowione w łożyskach olejowych. Przed kołem zbudowana jest zapora wedle wzoru spiętrzających zapór młyńskich. Przesuwana zastawa pozwala na regulację pracy koła.
Źródło: Deutsche Kunstdenkmäler in Oberschlesien 1934
Poniżej zdjęcie ze zbiorów własnych: graf na tle koła.
Powyżej mapa z oznaczony kołem wodnym i siatką kanałów. Na tym terenie graf pasał potem swoje owce. Jak pisze w swoich wspomnieniach: „W Kadłubie powstało stado owiec wiejskich z Wirtembergii. To rasa, która dobrze tolerowała nasz klimat.”
Kadłub / Kadlub 